Geachte fietsvrienden. Bijna een week geleden hebben een aantal leden “Limburgs Mooiste “gefietst. Wie dat waren komt later in dit verslag. Ik wil namelijk eerst beginnen met de vraag wie of wat is Limburgs Mooiste. Is het een toertocht in het mooie Limburg of een soort wedstrijd op een heuvelachtig parcours? Is het een soort fiets elfstedentocht, maar dan in een mooie omgeving met vriendelijke mensen? Is het een soort road movie waarbij de rit belangrijker is dan de aankomst? Vlak voor de start in Heerlen twijfelde ik nog steeds wat de reden was van mijn deelname maar bij de start veranderde dit. Daar stond ze. Een hele mooie vrouw, gebruinde huid, ravenzwart haar, gevlochten in een vlecht die nonchalant over haar wielershirt gedrapeerd was. Haar bruine ogen keken mij een kort ogenblik aan maar dat was voldoende. Mijn doel was bekend, namelijk de zoektocht naar Limburgs Mooiste Vrouw. Is er onderweg nog een mooiere vrouw in Limburg te aanschouwen? Geen idee, maar vol goede moed ging uw dokter onderweg. Nadat onze fietsen waren voorzien van een rood lintje konden we beginnen. Al snel bleek dat de leden van Marte Meo in 3 groepen uiteen vielen. De kopgroep, de verspieders, gevormd door dhr. Kampinga, dhr. Bruggers en dhr. Hazenwinkel. Zij vertrokken als een speer en we hebben dit drietal pas bij het huisje in Brunssum teruggezien. De tweede groep bestond uit 3 medici, te weten dhr. Westerhout, mevr. Steentjes, uw dokter en 1 ondernemer, zijnde dhr. van Dijken waarbij laatstgenoemde verantwoordelijk was voor eventueel repatriëring en transport achtergebleven materiaal. De derde groep, de “bus” bestond uit mevr. Banus, dhr Olinga, dhr. Kuiper en dhr. Voetman. Ook was er nog een soort vliegende equipe, bestaande uit dhr. de Bruijn en dhr. Groen. Beiden hadden geen duidelijke rol toebedeeld gekregen en konden handelen naar bevinden. De route was bijna nergens vlak, de beklimmingen volgden elkaar in rap tempo op. Bij de eerste verzorgingspost in Vaal, drielandenpunt, nog even kort gesproken met mevr. van der Meer waarna het al snel richting de 2e verzorgingspost in Mesch ging. De route ging ook nog een stuk door België waarbij direct opviel dat de bestrating slechter werd en de omgeving wat armetieriger. Bij de Post in Meersen moesten we wat langer wachten maar daarna gingen we toch richting het zwaarste gedeelte van de tocht. De combinatie fietsen in Limburg en speuren naar de mooiste vrouw van Limburg bleek toch de nodige inspanningen te vergen en gelukkig werd besloten om in Gulpen een terrasje aan te doen. Nadat ik nietsvermoedend mijn fiets had gestald en richting het terrasje slenterde, net doende of het leek of ik geen enkele inspanning had verricht, gebeurde het. Daar zat ze, Limburgs Mooiste. Een bloedmooie vrouw, kort blond haar, groene ogen, ontzetten mooi figuurtje. Met een blozend gezicht ging uw dokter bij haar aan het tafeltje zitten, gelukkig vergezeld door mev. Steentjes, dhr. Westerhout en dhr. van Dijken. Ik kon nog net “capuccino en appelvlaai” stamelen naar de ober. Mijn zoektocht was ten einde. Wat een mooie vrouw. Nadat de cafeïne mijn bloedvaten had opgerekt en ik weer met beide benen op de grond stond bleek het wel een mooie vrouw te zijn maar niet Limburgs Mooiste. Ze kwam uit Zwolle en zat op haar man te wachten die ADHD had en meer dan 100 kilometer op een Mountainbike ging rijden. Ook had ze al de nodige witte wijntjes gedronken. Goed, verder maar weer, op naar de laatste 35 kilometer. Zal Limburgs Mooiste vrouw zich dan op het laatste gedeelte van het parcours bevinden, daar waar de Kruisberg en de Eyserbosweg (16 a 17 procent max) op de loer lagen? Omdat uw dokter zich onderweg wat had uitgesloofd begonnen de benen toch wat pijn te doen wat direct invloed had op het waarnemingsvermogen. Na nog even verkeerd gereden te hebben kwamen we uiteindelijk in Heerlen aan. Na een koel glas bier bij de Finish konden we ons speldje op halen. 25 stond er op. De mooiste vrouw van Limburg was dus 25 jaar oud. Persoonlijk had ik deze tip liever bij de start gehad dan bij de finish. Waarschijnlijk zit er toch nog wat Fries bloed in Limburgers. Bij de Finish nog gesproken met dhr. De Bruijn. Hij stond al een tijdje te wachten, dhr. de Bruijn had een pijl gemist en was eerder dan gepland aangekomen in Heerlen. Dhr. Groen was direct na de finish doorgereden naar zijn nieuwe camper en zat waarschijnlijk al te genieten van een koel glas bier. Mevr. Banus, dhr. Olinga, dhr. Kuiper en dhr. Voetman bereikten de finish in Heerlen enige tijd later. Aan de gezichten was te zien dat er stevig was afgezien maar alle leden van Marte Meo hebben de finish bereikt, ieder met hun eigen doel en motivatie. Misschien volgeend jaar opnieuw, dan voor de 247 kilometer. We weten inmiddels dat Limburgs Mooiste dan 26 lentes jong is. Met sportieve groeten van uw Dokter Natterman.
Max elevation: 328 m
Min elevation: 52 m
Total climbing: 3012 m
Total descent: -3012 m
Total time: 12:10:06