Na weken van training was het dan eindelijk zo ver. We mochten de wei weer in. Al dagen van te voren was het onrustig, gonsde het van geruchten, verwachtingen en werd er kleding uitgewisseld via de nieuwe Cyql app welke door René L. zeer vakkundig werd ingericht.
Reikhalzend en door een enkeling met knikkende knieën werd er uitgekeken naar deze dag. De openingsrit van het seizoen “22 stond, hoe mooi kan het zijn, samen met de hoogmis van Vlaanderen op het program.
Na weken van intensieve training op stoffige zolderkamertjes, in koude garages, coronabubbels en hoogtestages stonden er 36 tot op het bot gemotiveerde renners en rensters aan het vertrek. Gespannen koppen, chasse patate, linkeballen en af en toe een kwak …. Het spel was voor de start al flink op de wagen. Ook bleek er dit jaar flink te zijn geïnvesteerd in carbon. Zo stond Cees aan het vertrek met een ultra moderne bicyclette voorzien van de meest hoogstaande en vernuftige techniek en deden de heren Srowig en de Groot aan een partnerruil. Ook nieuwkomer Henk van der Vlis en René B. verschenen aan de start met een prachtig stuk carbon …. Wat overigens wel verwachtingen schept.
Alvorens het peloton in gang werd geschoten werden we door onze nieuwbakken voorzitter Kok in groepen verdeeld. Zo stonden er één espresso (tenminste dat pretendeerden ze zelf te zijn, later bleek anders) en twee cappuccino groepen klaar voor een fotomoment met de landelijke en internationale pers. Naar verluidt hebben we de voorpagina van la gazetta dello sport gehaald.
Na het verplichte persmomentje, roadies en handtekeningen jagers trok de meute de provincie in. In gestrekte draf ging het op het lint richting Noordpolderzijl waar de eerste appelpunten met koffie van ’22 klaar stonden. Hier was het nog allemaal gezellig, vriendelijk en werd er gekeuveld en gezellig gekletst. Echter weer op de fiets was het koers en was het aanhaken of lossen. Onder de dijk door richting Eemshaven, wind in de kont. In sneltreinvaart naderde groep twee de espresso groep …. Er op en er over was het motto. De espresso boys hadden hun kruit reeds verschoten en konden het moordende tempo niet volgen. Al lag het volgens hun aan een tweetal lekke banden.
Uiteindelijk was het groep twee dat net als Mathieu in Vlaanderen de ronde miss mocht zoenen en de bloemen en champagne overhandigd kreeg. Op nederige afstand, met holle ogen en bleke koppies volgden groep drie en de espresso boys.
De kop is er af ! Een prachtige eerst rit van het seizoen met een hele mooi opkomst.
Tot de volgende !
