Sander Koops reed in juli de Marmotte. De Marmotte wordt wel de moeder aller cyclosportieven genoemd. De Glandon, de Telegraphe, de Galibier en en slot de Alpe d’Huez moet worden beklommen. De afstand is 174 km en de tocht telt 5000 hoogtemeters. Als je de cyclosportieve binnen een bepaalde tijd rijdt dan wordt dit gewaardeerd met goud of zilver. Sander valt in de categorie 18 t/m 29 jaar en moet binnen de 9.23 uur binnen zijn om zilver te halen en hij moet binnen 07.53 uur binnen zijn om goud te behalen. Hieronder zijn verslag en kijk zelf met wat voor edelmetaal hij thuis kwam.
Marmotte 2013
Nadat de training in Januari al is begonnen was het eindelijk de eerste week van Juli, de van de Marmotte. Samen met drie vrienden heb ik aan de voet van de Alpe d’huez op de camping gestaan. (camping la piscine). Om ons voor te bereiden op de 175 km van de Marmotte hebben wij eerst diverse klimmen gereden. Zoals wij al vaker hebben gedaan bij aankomst in Bourg d’oissans hebben wij eerst de klim naar la bararde gereden. Een mooie lange klim en niet te stijl. Verder hebben wij in deze week nog de Croix de Fer, Col de Ornon, Col de Galibier vanuit Valloire en natuurlijk de Alpe d’Huez diverse keren gereden.
De dag van de Marmotte begon vroeg. Om 7 uur moest ik starten. Iedereen heeft toch wel een gezonden spanning op zijn of haar gezicht staan. Het startschot werd gegeven, om vervolgens eerst nog 5 minuten stil te staan omdat alle mensen voor mij ( ik denk een mannetje of 1500, in totaal doen er 8000 mensen mee) eerst ook weg moeten komen van hun start plek. Op het recht stuk is het makkelijk om een groepje te pakken en naar de eerst klim van de dag te rijden: de Col de Clandon. Het is mooi om met zo veel mensen om je heen een berg op te rijden. Iedereen is op zijn manier aan het afzien. De eerste klim ging gemakkelijk na 2 uur was ik boven. De afdaling is een geneutraliseerde zone, dit omdat er in het verleden te veel ongelukken zijn geweest. Ondanks deze regeling heb ik toch minimaal 5 mensen langs de kant zien zitten die toch behoorlijk hard gevallen waren. Nadat ik zelf wel rustig aan ben afgedaald kom je op het vlakke stuk richting col de Telegraphe. Hier heb ik weer een mooi snel groepje kunnen aanpikken.
De Col de Telegraphe is een niet al te moeilijke klim als voorschot van de Col de Galibier. Deze klim van 12 km ben ik ook weer goed overgekomen. Nog steeds zonder al te veel pijn vervolgens in de kleine afdaling richting de Col de Galibier gedoken. Tijdens zulke rust momenten moet je proberen om te blijven eten. Aangekomen in Valloire zie je nog niet echt een waar de klim van de Galibier heen loopt. Het eerste stuk loopt goed en pas na een scherpe bocht aan het eind van het dal begint de klim toch behoorlijk pittig te worden. Als je hier om je heen kijkt besef je wel dat je in een super mooie omgeving aan het fietsen bent. Op de top geef ik mijzelf even 5 minuten om uit te rusten, wat eten en de bidons weer bijvullen. Nu komt een afdaling van 45 km richting de voet van de Alpe ‘d Huez. Ook hier weer goed om de voeding blijven denken, anders sta je geparkeerd op de Alpe.
Halverwege de afdaling begint de temperatuur al aardig op te lopen. Aan de voet van de Alpe is het rond de 33 graden. Wat toch wel behoorlijk warm is als je al flink hebt afgezien. Het eerste stuk van de Alpe is 12% en na 160 km op de fiets is dat dan toch behoorlijk stijl. Je probeert hier een ritme te pakken maar met een snelheid van ongeveer 8/9 km/h schiet het niet echt op. Op de hele klim waren gelukkig genoeg plekken om wat water te pakken en in de nek te gooien. Iedereen is op dit moment aan het afzien. Veel mensen zitten langs de kant in de schaduw om nog wat energie te verzamelen voor het laatste stuk. Na 1,5 uur klimmen was ik boven en over de finish. In totaal heb ik 8,5 uur over de hele Marmotte gedaan. Het was weer een zware maar ook zeker een mooie tocht.
Sander.